Eerste weekie!
Door: Janne
Blijf op de hoogte en volg Janne
10 Februari 2014 | Australië, Melbourne
Hi Mates!
Op donderdag 30 januari om half 3 vertrok ik. Uitgezwaaid door paps en mams ging stapte ik het vliegtuig in om 26 uur later aan te komen in Melbourne. Eenmaal aangekomen bij mijn accommodatie in Fairfield, een dorp aan de rand van de stad, werd ik, ook al was het 4 uur ’s nachts, rondgeleid door een vrolijke bewaakster. Het complex is echt groot. Het bestaat uit 3 verdiepingen met op elke verdieping een paar gemeenschappelijke ruimtes, zoals lounges, keukentjes en relaxruimtes. Op elke verdieping is een groot balkon dat uitkijkt over een mooi groot park. Ik vind het een paradijsje!
Lekker uitgeslapen ging ik op zondag naar fairfield lopen om wat boodschappen te doen. Het winkelcentrum ligt ongeveer op 2 km afstand, dus je bent wel even bezig. Op de terugweg dacht ik even een oud mannetje voorbij te lopen die ik even groette. Maar zo snel gaat dat hier niet. Iedereen zegt standaard, ‘hi, how a you doing?’ wat hij vervolgde met: ‘joining the heat?’. Dit volgde tot een heel gesprek dat afgesloten werd met: ‘welcome to Australia!’. Haha, dan voel je je wel welkom! Eenmaal terug thuis, kwam ik er al snel achter dat Paul, een jongen die ik van mijn studie ken, zo ongeveer mijn buurman is! We hebben samen een biertje gedronken met uitzicht op de mooie skyline van Melbourne.
Zondag ben ik, na een rondje te hebben hardgelopen in het park met paul (in 35 graden), gaan koffiedrinken met Sean, een phd’er die ook in mijn onderzoeksgroep zit. Hij nam me mee naar een koffietentje aan de rand van fairfield dat heeft geleid tot mijn eerste verslaving hier, koffie! Melbourne (of australië) staat bekend om zijn goede koffie, en dat heb met die lekkere latte gemerkt! Jamm:D. Leuk gekletst en hij nodigde me meteen uit om mee te gaan naar het footballstadion van hawthorn, de club die vorig jaar schijnbaar de nationals won! Hij zou hier van wat jongens pezen gaan opmeten met de utc scanner, waarmee je een soort echo van je pezen maakt. Dat wil ik zien!
’s Middags zijn Paul en ik met de trein naar Melbourne gegaan, om de stad even te bekijken. Wát een mooie stad! Van ver af is het net zoiets als New York met al die wolkenkrabbers. Van dichtbij zie je echter dat geen enkel gebouw hetzelfde is, geen saaie grijze gebouwen maar heel modern. Maar tussen deze moderne gebouwen staat dan ook plotseling weer zo’n oud kerkje, verdwaald lijkt het. Midden in het centrum is een plein waar ze films afspelen en door heel de stad staan beginnende bandjes en singer-songwriters die zorgen voor een relaxte sfeer. De stad is heel ruim opgezet. De straten zijn heel breed en er is dus genoeg ruimte voor mooie bomen en parkjes. Na een lange wandeling, en toch wel een beetje uitgeput, zijn we terug getreind naar ons stationnetje. Echter liepen we vanuit ons station de verkeerde kant op en kwamen daar na 15 minuten pas achter. Die straten gaan maar door daar!
Maandag ben ik met Sean naar het Hawthorn football stadion gegaan, echt leuk om te zien! Football is daar trouwens de nationale sport, en er zijn dan ook alleen in Melbourne al 17 of 18 clubs die meedoen in de top. Een beetje ongemakkelijk om daar tussen al die gespierde mannen rond te lopen, maar toch een coole ervaring.
Na dinsdag even wat saaie regeldingen te hebben gedaan, begon woensdag het echte werk. Mijn begeleidster Jill, die ook in fairfield woont, haalde me om 7.15 op. We zouden samen naar de universiteit in Frankston gaan, ongeveer 60 km verderop. Hier zal ik voornamelijk het schrijfwerk doen voor mijn onderzoek. Daar aangekomen werd ik aan iedereen voorgesteld, en was geschokt toen ik na alle staande bureaus (wetenschappelijk bewezen beter voor vanalles, zoals concentratievermogen), werd voorgesteld aan een hyperactive vrouw achter een staand bureau, terwijl ze liep.. OP EEN LOOPBAND! Druk kletsend met jill en dingen voorlezen vanachter haar laptop, terwijl ze stug die 7 km/h aanhield. Ik kon mijn ogen niet geloven!
Eenmaal gesetteld aan een zittend bureau (wat lui) begon het theoretisch deel. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in mijn onderzoek: Ik ga onderzoeken wat de biomechanische beperkingen (Bijvoorbeeld gewrichtshoeken en krachten) zijn van patiënten met tendinopathie in achillespees, patellapees of hamstrings. Vervolgens ga ik kijken of deze biomechanische eigenschappen blijven bestaan na revalidatie, wat wel de verwachting is. Hiervoor zal ik metingen gaan doen in een biomotion centrum, het visylab. Dit ligt 6,5 km van mijn huis dus een paar dagen per week zal ik hier naartoe moeten voor metingen.
Donderdag was een lange dag op de universiteit in Frankston. Ik moet even wennen aan die ambitieusheid van de hele onderzoeksgroep. Om 8 uur beginnen, om 12 uur max 10 minuten pauze en vervolgens weer snel door tot een uur of 5. Ik krijg het zelf ook heel druk, aangezien ze verwachten mee te helpen met andere metingen ben ik komende zaterdagen zelfs aan het werk. Ik was ook vrij gesloopt toen ik terug kwam en heel blij dat ik thuis kon aansluiten bij de ‘baked potatoes and movie night’ die georganiseerd werd door mijn huis.
Aangezien alles hier ver weg is, moet ik een fiets hebben om overal te komen. Ik was naar de receptie van ons huis gegaan om te vragen of zij misschien mensen kenden die een fiets te koop hadden, waarop ze zeiden dat er vrijdag wat fietsen werden weggedaan omdat die er al zo lang stonden, en ik er dan dus wel een kon meenemen! Zonder verwachtingen ging ik vrijdag ochtend dus even navraag doen voor een fiets, wat voor fiets dan ook, als het maar reed. Stond daar gewoon een shiny mountainbike voor me klaar! Ik was zo blij als een kind:D. Volgende mooie punt: door die fiets hebben we toegang tot een echte aldi!:D boodschappen doen wordt nog eens leuk!
Toen het na vrijdag eindelijk weekend was, moest en zou ik naar het strand. Factor 50 en 30 en nog een paar keer voor de zekerheid. Paul wilde ook wel mee en dus gingen we met de fiets. Er was een mooie route om de stad gemaakt speciaal voor fietsers. Een route langs de Yarra rivier, door parken, over bergen, onder viaducten waar klimmuren aan waren bevestigd en er muziek werd gespeeld, tot we aankwamen op het strand voor een welverdiende duik. Genieten:D. Wat foto’s staan op facebook.
Zondag weer naar het strand! Nu met een ander doel: het st Kilda Festival. Een gratis festival met zoveel chille muziek op heel veel podia. Samen met Sean en andere studie/collega’s ging ik daarheen en hebben we genoten van de zon, een lekker biertje op het terras, en leuke bands zoals Sticky fingers en de super energieke band Art vs Science. Moet je eens luisteren, een aanrader!
Sorry voor mijn toch iets te lange blog, maar het was dan ook iets te leuke week. Hopelijk kunnen jullie het nog een paar maandjes uit houden in die kou en nattigheid, ik hoor graag hoe het met jullie is!
bye mates!
X
Op donderdag 30 januari om half 3 vertrok ik. Uitgezwaaid door paps en mams ging stapte ik het vliegtuig in om 26 uur later aan te komen in Melbourne. Eenmaal aangekomen bij mijn accommodatie in Fairfield, een dorp aan de rand van de stad, werd ik, ook al was het 4 uur ’s nachts, rondgeleid door een vrolijke bewaakster. Het complex is echt groot. Het bestaat uit 3 verdiepingen met op elke verdieping een paar gemeenschappelijke ruimtes, zoals lounges, keukentjes en relaxruimtes. Op elke verdieping is een groot balkon dat uitkijkt over een mooi groot park. Ik vind het een paradijsje!
Lekker uitgeslapen ging ik op zondag naar fairfield lopen om wat boodschappen te doen. Het winkelcentrum ligt ongeveer op 2 km afstand, dus je bent wel even bezig. Op de terugweg dacht ik even een oud mannetje voorbij te lopen die ik even groette. Maar zo snel gaat dat hier niet. Iedereen zegt standaard, ‘hi, how a you doing?’ wat hij vervolgde met: ‘joining the heat?’. Dit volgde tot een heel gesprek dat afgesloten werd met: ‘welcome to Australia!’. Haha, dan voel je je wel welkom! Eenmaal terug thuis, kwam ik er al snel achter dat Paul, een jongen die ik van mijn studie ken, zo ongeveer mijn buurman is! We hebben samen een biertje gedronken met uitzicht op de mooie skyline van Melbourne.
Zondag ben ik, na een rondje te hebben hardgelopen in het park met paul (in 35 graden), gaan koffiedrinken met Sean, een phd’er die ook in mijn onderzoeksgroep zit. Hij nam me mee naar een koffietentje aan de rand van fairfield dat heeft geleid tot mijn eerste verslaving hier, koffie! Melbourne (of australië) staat bekend om zijn goede koffie, en dat heb met die lekkere latte gemerkt! Jamm:D. Leuk gekletst en hij nodigde me meteen uit om mee te gaan naar het footballstadion van hawthorn, de club die vorig jaar schijnbaar de nationals won! Hij zou hier van wat jongens pezen gaan opmeten met de utc scanner, waarmee je een soort echo van je pezen maakt. Dat wil ik zien!
’s Middags zijn Paul en ik met de trein naar Melbourne gegaan, om de stad even te bekijken. Wát een mooie stad! Van ver af is het net zoiets als New York met al die wolkenkrabbers. Van dichtbij zie je echter dat geen enkel gebouw hetzelfde is, geen saaie grijze gebouwen maar heel modern. Maar tussen deze moderne gebouwen staat dan ook plotseling weer zo’n oud kerkje, verdwaald lijkt het. Midden in het centrum is een plein waar ze films afspelen en door heel de stad staan beginnende bandjes en singer-songwriters die zorgen voor een relaxte sfeer. De stad is heel ruim opgezet. De straten zijn heel breed en er is dus genoeg ruimte voor mooie bomen en parkjes. Na een lange wandeling, en toch wel een beetje uitgeput, zijn we terug getreind naar ons stationnetje. Echter liepen we vanuit ons station de verkeerde kant op en kwamen daar na 15 minuten pas achter. Die straten gaan maar door daar!
Maandag ben ik met Sean naar het Hawthorn football stadion gegaan, echt leuk om te zien! Football is daar trouwens de nationale sport, en er zijn dan ook alleen in Melbourne al 17 of 18 clubs die meedoen in de top. Een beetje ongemakkelijk om daar tussen al die gespierde mannen rond te lopen, maar toch een coole ervaring.
Na dinsdag even wat saaie regeldingen te hebben gedaan, begon woensdag het echte werk. Mijn begeleidster Jill, die ook in fairfield woont, haalde me om 7.15 op. We zouden samen naar de universiteit in Frankston gaan, ongeveer 60 km verderop. Hier zal ik voornamelijk het schrijfwerk doen voor mijn onderzoek. Daar aangekomen werd ik aan iedereen voorgesteld, en was geschokt toen ik na alle staande bureaus (wetenschappelijk bewezen beter voor vanalles, zoals concentratievermogen), werd voorgesteld aan een hyperactive vrouw achter een staand bureau, terwijl ze liep.. OP EEN LOOPBAND! Druk kletsend met jill en dingen voorlezen vanachter haar laptop, terwijl ze stug die 7 km/h aanhield. Ik kon mijn ogen niet geloven!
Eenmaal gesetteld aan een zittend bureau (wat lui) begon het theoretisch deel. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in mijn onderzoek: Ik ga onderzoeken wat de biomechanische beperkingen (Bijvoorbeeld gewrichtshoeken en krachten) zijn van patiënten met tendinopathie in achillespees, patellapees of hamstrings. Vervolgens ga ik kijken of deze biomechanische eigenschappen blijven bestaan na revalidatie, wat wel de verwachting is. Hiervoor zal ik metingen gaan doen in een biomotion centrum, het visylab. Dit ligt 6,5 km van mijn huis dus een paar dagen per week zal ik hier naartoe moeten voor metingen.
Donderdag was een lange dag op de universiteit in Frankston. Ik moet even wennen aan die ambitieusheid van de hele onderzoeksgroep. Om 8 uur beginnen, om 12 uur max 10 minuten pauze en vervolgens weer snel door tot een uur of 5. Ik krijg het zelf ook heel druk, aangezien ze verwachten mee te helpen met andere metingen ben ik komende zaterdagen zelfs aan het werk. Ik was ook vrij gesloopt toen ik terug kwam en heel blij dat ik thuis kon aansluiten bij de ‘baked potatoes and movie night’ die georganiseerd werd door mijn huis.
Aangezien alles hier ver weg is, moet ik een fiets hebben om overal te komen. Ik was naar de receptie van ons huis gegaan om te vragen of zij misschien mensen kenden die een fiets te koop hadden, waarop ze zeiden dat er vrijdag wat fietsen werden weggedaan omdat die er al zo lang stonden, en ik er dan dus wel een kon meenemen! Zonder verwachtingen ging ik vrijdag ochtend dus even navraag doen voor een fiets, wat voor fiets dan ook, als het maar reed. Stond daar gewoon een shiny mountainbike voor me klaar! Ik was zo blij als een kind:D. Volgende mooie punt: door die fiets hebben we toegang tot een echte aldi!:D boodschappen doen wordt nog eens leuk!
Toen het na vrijdag eindelijk weekend was, moest en zou ik naar het strand. Factor 50 en 30 en nog een paar keer voor de zekerheid. Paul wilde ook wel mee en dus gingen we met de fiets. Er was een mooie route om de stad gemaakt speciaal voor fietsers. Een route langs de Yarra rivier, door parken, over bergen, onder viaducten waar klimmuren aan waren bevestigd en er muziek werd gespeeld, tot we aankwamen op het strand voor een welverdiende duik. Genieten:D. Wat foto’s staan op facebook.
Zondag weer naar het strand! Nu met een ander doel: het st Kilda Festival. Een gratis festival met zoveel chille muziek op heel veel podia. Samen met Sean en andere studie/collega’s ging ik daarheen en hebben we genoten van de zon, een lekker biertje op het terras, en leuke bands zoals Sticky fingers en de super energieke band Art vs Science. Moet je eens luisteren, een aanrader!
Sorry voor mijn toch iets te lange blog, maar het was dan ook iets te leuke week. Hopelijk kunnen jullie het nog een paar maandjes uit houden in die kou en nattigheid, ik hoor graag hoe het met jullie is!
bye mates!
X
-
10 Februari 2014 - 10:07
Irene:
Hee Janne,
Wat een super verhalen zeg! Je bent al helemaal gewend zo te horen. Fijn dat het allemaal bevalt. Hopelijk kun je je drukke stage blijven afwisselen met af en toe een strand dag. Geniet ervan en succes en tot je volgende verslag!
xx Irene -
10 Februari 2014 - 10:49
Susanne:
Hee Janne! Wat super leuk om je verhaaltje te lezen! Erg leuk dat je het goed naar je zin hebt daar! Xx -
10 Februari 2014 - 20:05
Margje:
Hee Janne! Klinkt alsof je daar al heerlijk aan t genieten bent, ga zo door! :D haha dat jij nog eens ooit factor 50 op zou smeren, wie had dat gedacht :p xx -
10 Februari 2014 - 22:15
Marit:
Ahh Janne, klinkt geweldig allemaal!! Behalve dan natuurlijk de weinige pauzes op een werkdag, dat zijn wij hier niet gewend ;-) Moeten we binnenkort maar een 'bakkie' via Skype doen. Enjoy! Dikke knuffel' -
11 Februari 2014 - 18:49
Anke:
Hee Janne,
Wat een mooi verhaal en wat heb je alweer veel meegemaakt in die korte tijd.
Geniet ze daar nog maar van het heerlijke weer, want hier in NL is t maar koud en nat ;).
En wat een fanatieke lui daar zeg... Ik vraag me echt af hoe die vrouw op zo'n loopband kan lezen/schrijven en lopen tegelijk:-| !
Kijk alweer uit naar je nieuwe verhaal!
Xx
-
11 Februari 2014 - 23:49
Ivon:
Janne! Wat een leuk verhaal, die vrouw op de loopband hahah!! Klinkt alsof ze al een aantal jaren verder zijn dan hier.. Ben heel blij te horen dat het allemaal goed met je gaat en dat je het volgens mij heel erg naar je zin hebt. Wel hard werken hoor met maar 10 minuten pauze, snap wel dat ze dan goede koffie hebben! Heel veel succes met je onderzoek en geniet van je schaarse vrije tijd! Ben benieuwd naar de volgende avonturen.
Liefs,
Ivon -
12 Februari 2014 - 16:05
Lindsey:
Hallokidokieeeee!
Zooo, ik heb het ook gelezen (super leuk) en ik heb er maar één woord voor: WAUW!! Nu al haha, belooft nog wat voor de komende tijd. Super om te lezen dat je goed bent ontvangen en dat jullie jezelf al wat wegwijs hebben gemaakt. En inderdaad, wat apart van die lopende band!!:o Hahaha nieuwe uitdaging? In Groningen is weinig veranderd, op de gele muur in je kamer na :p een mini voorjaarszonnetje lijkt ook hier door te breken vandaag, laten we hopen dat dat nog even blijft. Zijn er alweer mooie weekend plannen gemaakt? Een goede tweede week gewenst en ik kijk uit naar weer wat mooie updates/foto's!
xx je onderbuurvrouw, alweer:D! -
14 Februari 2014 - 07:02
Janne Peters:
Bedankt voor al jullie leuke reacties! Zal binnenkort weer een update geven, wat korter hoop ik;). Hopelijk komt lindsey's voorjaarszonnetje snel ook bij de rest aan, want jullie winter klinkt niet best. Dan ga ik ondertussen even de strijd aan met slangen, footballgames en bbq's. Succes met alles en spreek jullie snel!
xx -
14 Februari 2014 - 16:16
Laura:
Jippiee, heb nu ook eindelijk je blog gelezen! :D
En leuk om te horen hoe het daar allemaal gaat :) wel even weet net wat anders dan hoe het hier allemaal gaat haha!
Hopelijk krijgen we snel weer een update van je avonturen!
Fijn weekend dan maar! :)
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
