Goodbye Melbourne!
Door: Janne
Blijf op de hoogte en volg Janne
12 November 2014 | Australië, Melbourne
Darwin, Kakadu, Katherine gorge, Litchfield, Canberra en alles wat erna kwam in vogelvlucht!
Toen ik dit deel schreef, ongeveer 1,5 maand geleden was het nog maar een maand tot het eind. of anderhalf. Dat was toen nog een grote onzekerheid. Voordat ik me echt helemaal te pletter ging werken om mijn project af te kunnen ronden was er nog een vakantie te gaan. Samen met papa en mama, die vanaf half september op bezoek kwamen om te zien waar ik nou al die tijd zo enthousiast over was, vlogen we naar Darwin. Een temperatuur verschil van 20 graden was even wennen, net als het Australische links rijden. Een vervelend auto ongeluk zorgde ervoor dat we een dag langer in Darwin zaten, maar we daardoor ook de mooie delen hebben gezien binnen het gezellige centrum van Darwin. Hoewel de koffie niet in de buurt kwam van mijn Melbournese standaarden, was het koude bier verrukkelijk en voor mij was mijn dag gered.
Vanwege krokodillen is het in de meeste wateren rond Darwin niet toegestaan om zomaar een duik te nemen, hoe verleidelijk het ook is. Eenmaal bij een prachtig strand aangekomen bleef het ook alleen bij kijken, aangezien de jellyfishen hier de boeman uithangen. Als oplossing hebben ze een lagune gemaakt, met heerlijk zout water waar je letterlijk uren in kon blijven dobberen.
Vanuit Darwin zijn we een rondje gereden via Katherine Gorge National Park en Litchfield National park. Het camperen alleen al was een groot plezier. Er waren mooie campings met óf een groot zwembad óf een krokodil-vrije lagune om je te verfrissen. We konden lekker ontspannen dat nodig was na een zware nacht in de camper die bedoeld was voor twee volwassenen en een klein kind, waar ik de plaats van klein kind innam. In Katherine Gorge hebben we gekano’ed tussen de hoge rotsen en in Litchfield hebben we een mooie waterval bezocht waar je ongeveer 10 verdiepingen had, en in elke verdieping kon je zwemmen in een steeds anders maar de een nog helderder en verleidelijker dan de andere. Voordat we weer in Darwin aankwamen hebben we een tussenstop gemaakt in een ander National park met een meer met net zo helder blauw water waar je in kon zwemmen en dat croc-free was, beweerden ze, al is dat altijd maar weer afwachten.
Na papa en mama weer te hebben uitgezwaaid, en eenmaal terug in Melbourne stond het volgende uitstapje voor de deur. Het Sports Medicine Autralia congres in Canberra, waar we met de onderzoeksgroep naartoe gingen. Ik heb zoveel interessante dingen gehoord en gezien, al waren de interessantste lezingen toch van de personen uit mijn eigen onderzoeksgroep, mijn grote inspiratiebron op dit moment. Toen kwam het fabuleuze eind diner, een super chique diner waar obers een servetje op je schoot leggen, je kaviaar en lekkere chocotaartjes voorgeschoteld krijgt en iedereen jasje-dasje of chique jurk gekleed gaat. Behalve ik natuurlijk, met mijn Nikes en spijkerbroek viel ik lichtelijk uit de maat maar dansen kon ik des te beter. Niet dat iemand het nog merkte na 22.00uur, de gratis drank vloeide goed onder deze selecte groep wetenschappers. Het coolste was nog toen dé pees onderzoeker aller tijden, Karim Khan, langs mij ging zitten, een gesprek met me aanging over wat ik graag zou willen doen in de toekomst, vervolgens wat nuttige tips en adresjes doorgaf en als klap op de vuurpijl, samen met mij en Jill, de dansvloer op ging. Mijn dag kon niet meer stuk, en de tien uur durende busreis die erop volgde ging als een waas aan me voorbij.
Op het moment van schrijven is het inmiddels November. De laatste maand, wat een schok! Mijn onderzoek moet af voor december, omdat mijn visa verloopt en ik het land uitmoet. Een tijdje geleden heb ik over mijn tijd in Australië een klein (en amateurisch) filmpje gemaakt, voor een tussentijdse presentatie in mijn studiejaar. Als je geinteresseerd bent, kun je hem hier zien: https://www.dropbox.com/s/zp17f12ip2ppq6o/Research%20film%20Janne.wmv?dl=0.
Eigenlijk vind ik het wel fijn om door mijn visa zo een stok achter de deur te hebben, en dat mijn onderzoek niet nog een maand uit kan lopen. Toen ik eenmaal alle data had waar ik zo lang op heb moeten wachten ging het als een trein. In een week tijd heb ik alles geanalyseerd en op de zondag diezelfde week al mijn eerste versie ingeleverd bij jill. Maandag ochtend had ze het al gelezen en de benodigde comments gegeven zodat ik dinsdag weer een nieuwe versie had. Ik ben nu echt, écht bijna klaar, en ik ben zo enthousiast over wat er komen gaat. Over een week al, op 20 november vlieg ik naar Brisbane aan de oostkust van Australië, om vervolgens hopelijk een paar dagen te kunnen surfen in Byron Bay en dan de 29e over te vliegen naar Nieuw Zeeland, waar ik een maandje zal blijven. ik heb er zin in!
Toch zal ik het hier ook wel gaan missen. Gisteren hebben mijn huisgenoten, die ondertussen goede vrienden zijn geworden, een afscheidsfeestje voor me georganiseerd, inclusief pizza, een fles lekkere wijn en een kaartje met tientallen lieve boodschappen erop die ik mee kreeg. Dinsdag neemt Jill me mee uit eten, samen met de onderzoeksgroep. Al deze mensen zijn zo'n goede vrienden geworden. Het voelt raar om daar afscheid van te nemen en ze waarschijnlijk nooit meer te zien. En tenslotte ga ik Melbourne ook missen. De aardige, open mensen, het warme zonnige weer, de vele parken waar iedereen heerlijk ligt te chillen, in de vorm van een picknick of barbecue. De lekkerste koffie die ik ooit heb gehad, de cultuur van ‘Bring Your Own drinks(BYO)’, hergebruiken en Lentils, het beste restaurant ooit. Ik hoop dat ik de mogelijkheid krijg om nog eens terug te gaan!
Tot hier mijn update voor vandaag, keep in touch mates! Volgende keer meer uit wieweetwaarikdanben:D
xo
Toen ik dit deel schreef, ongeveer 1,5 maand geleden was het nog maar een maand tot het eind. of anderhalf. Dat was toen nog een grote onzekerheid. Voordat ik me echt helemaal te pletter ging werken om mijn project af te kunnen ronden was er nog een vakantie te gaan. Samen met papa en mama, die vanaf half september op bezoek kwamen om te zien waar ik nou al die tijd zo enthousiast over was, vlogen we naar Darwin. Een temperatuur verschil van 20 graden was even wennen, net als het Australische links rijden. Een vervelend auto ongeluk zorgde ervoor dat we een dag langer in Darwin zaten, maar we daardoor ook de mooie delen hebben gezien binnen het gezellige centrum van Darwin. Hoewel de koffie niet in de buurt kwam van mijn Melbournese standaarden, was het koude bier verrukkelijk en voor mij was mijn dag gered.
Vanwege krokodillen is het in de meeste wateren rond Darwin niet toegestaan om zomaar een duik te nemen, hoe verleidelijk het ook is. Eenmaal bij een prachtig strand aangekomen bleef het ook alleen bij kijken, aangezien de jellyfishen hier de boeman uithangen. Als oplossing hebben ze een lagune gemaakt, met heerlijk zout water waar je letterlijk uren in kon blijven dobberen.
Vanuit Darwin zijn we een rondje gereden via Katherine Gorge National Park en Litchfield National park. Het camperen alleen al was een groot plezier. Er waren mooie campings met óf een groot zwembad óf een krokodil-vrije lagune om je te verfrissen. We konden lekker ontspannen dat nodig was na een zware nacht in de camper die bedoeld was voor twee volwassenen en een klein kind, waar ik de plaats van klein kind innam. In Katherine Gorge hebben we gekano’ed tussen de hoge rotsen en in Litchfield hebben we een mooie waterval bezocht waar je ongeveer 10 verdiepingen had, en in elke verdieping kon je zwemmen in een steeds anders maar de een nog helderder en verleidelijker dan de andere. Voordat we weer in Darwin aankwamen hebben we een tussenstop gemaakt in een ander National park met een meer met net zo helder blauw water waar je in kon zwemmen en dat croc-free was, beweerden ze, al is dat altijd maar weer afwachten.
Na papa en mama weer te hebben uitgezwaaid, en eenmaal terug in Melbourne stond het volgende uitstapje voor de deur. Het Sports Medicine Autralia congres in Canberra, waar we met de onderzoeksgroep naartoe gingen. Ik heb zoveel interessante dingen gehoord en gezien, al waren de interessantste lezingen toch van de personen uit mijn eigen onderzoeksgroep, mijn grote inspiratiebron op dit moment. Toen kwam het fabuleuze eind diner, een super chique diner waar obers een servetje op je schoot leggen, je kaviaar en lekkere chocotaartjes voorgeschoteld krijgt en iedereen jasje-dasje of chique jurk gekleed gaat. Behalve ik natuurlijk, met mijn Nikes en spijkerbroek viel ik lichtelijk uit de maat maar dansen kon ik des te beter. Niet dat iemand het nog merkte na 22.00uur, de gratis drank vloeide goed onder deze selecte groep wetenschappers. Het coolste was nog toen dé pees onderzoeker aller tijden, Karim Khan, langs mij ging zitten, een gesprek met me aanging over wat ik graag zou willen doen in de toekomst, vervolgens wat nuttige tips en adresjes doorgaf en als klap op de vuurpijl, samen met mij en Jill, de dansvloer op ging. Mijn dag kon niet meer stuk, en de tien uur durende busreis die erop volgde ging als een waas aan me voorbij.
Op het moment van schrijven is het inmiddels November. De laatste maand, wat een schok! Mijn onderzoek moet af voor december, omdat mijn visa verloopt en ik het land uitmoet. Een tijdje geleden heb ik over mijn tijd in Australië een klein (en amateurisch) filmpje gemaakt, voor een tussentijdse presentatie in mijn studiejaar. Als je geinteresseerd bent, kun je hem hier zien: https://www.dropbox.com/s/zp17f12ip2ppq6o/Research%20film%20Janne.wmv?dl=0.
Eigenlijk vind ik het wel fijn om door mijn visa zo een stok achter de deur te hebben, en dat mijn onderzoek niet nog een maand uit kan lopen. Toen ik eenmaal alle data had waar ik zo lang op heb moeten wachten ging het als een trein. In een week tijd heb ik alles geanalyseerd en op de zondag diezelfde week al mijn eerste versie ingeleverd bij jill. Maandag ochtend had ze het al gelezen en de benodigde comments gegeven zodat ik dinsdag weer een nieuwe versie had. Ik ben nu echt, écht bijna klaar, en ik ben zo enthousiast over wat er komen gaat. Over een week al, op 20 november vlieg ik naar Brisbane aan de oostkust van Australië, om vervolgens hopelijk een paar dagen te kunnen surfen in Byron Bay en dan de 29e over te vliegen naar Nieuw Zeeland, waar ik een maandje zal blijven. ik heb er zin in!
Toch zal ik het hier ook wel gaan missen. Gisteren hebben mijn huisgenoten, die ondertussen goede vrienden zijn geworden, een afscheidsfeestje voor me georganiseerd, inclusief pizza, een fles lekkere wijn en een kaartje met tientallen lieve boodschappen erop die ik mee kreeg. Dinsdag neemt Jill me mee uit eten, samen met de onderzoeksgroep. Al deze mensen zijn zo'n goede vrienden geworden. Het voelt raar om daar afscheid van te nemen en ze waarschijnlijk nooit meer te zien. En tenslotte ga ik Melbourne ook missen. De aardige, open mensen, het warme zonnige weer, de vele parken waar iedereen heerlijk ligt te chillen, in de vorm van een picknick of barbecue. De lekkerste koffie die ik ooit heb gehad, de cultuur van ‘Bring Your Own drinks(BYO)’, hergebruiken en Lentils, het beste restaurant ooit. Ik hoop dat ik de mogelijkheid krijg om nog eens terug te gaan!
Tot hier mijn update voor vandaag, keep in touch mates! Volgende keer meer uit wieweetwaarikdanben:D
xo
-
12 November 2014 - 07:12
Josje:
leuk stuk janne!heel veel plezier met de laatste loodjes, het afronden en de gezelligheid die daarbij komt en hierna je trip naar surfwalhalla en nieuw zeeland!tot snel!zin om weer leuke dingen te doen samen! kus josje -
12 November 2014 - 08:10
Anke:
Wauw Janne wat een mooi verhaal weer zeg! EN ja afscheid nemen is nooit leuk, maar gelukkig heb je nog weer toffe dingen in het voor uit zicht :D ! En wat knap dat je zo snel alles al voor je MAP hebt afgekregen! Geniet er nog van... en wij als Parels zijn ook blij dat je weer terug komt hoor :) ! Liefss -
12 November 2014 - 09:16
Janne Peters:
Ik heb ook zin jullie weer te zien allemaal! -
12 November 2014 - 13:32
Ivon:
Janne, ik heb weer genoten van je verhalen, en wat een leuk filmpje!! Ben benieuwd naar de uitkomsten en zal er aan denken mocht ik straks op de poli patiënten met tendinopathie zien! Succes met de laatste loodjes en heel veel plezier op reis, niet vergeten zoveel mogelijk foto's te maken he :) ! xx -
13 November 2014 - 12:55
Marit:
Klinkt als een geweldige tijd Janne! Ga je alleen reizen of heb je nog een buddy gevonden? Over een tijdje gewoon lekkere koffies in Arnhem met Irene en mij ;-) KUS
-
13 November 2014 - 16:58
Malou:
Leuk om te lezen Janne, ook al kijk jij niet uit naar je terugreis, wij wel:p
Maar geniet er van, vooral het reizen, als al het serieuze er op zit! Enjoy, x! -
18 November 2014 - 20:00
Paula:
Ha Janne, Eindelijk, eindelijk is het dan zo ver dat je kan gaan genieten na al jouw harde werken. wij hebben gezien dat je op een gemoedelijke plek woonde met gezellige jonge mensen om je heen. Het Yarra Bend park waar je zoveel hard gelopen hebt, met de" possums" in de bomen, zul je zeker missen. Maar het meeste misschien toch "Lentils" waar wij en jij ook heel vaak heerlijk, vegetarisch en gezellig gegeten hebben, met de prachtige instelling dat je betaald wat je kan missen en wat je het waard vind. Met zo veel vrijwilligers die zich hiervoor inzetten. Het tekent misschien wel het meest het karakter en de instelling van de Australiërs. Hele vriendelijke mensen.
Ik hoop dat het komende tijd een heerlijke ontspannen tijd is, zonder zorgen. En géén camper! Laat je rijden!
Dikke kus en we blijven je volgen. mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
