lieve allemaal,

Alweer mijn 3e maand in aussie!
Om het verhaal op stoom te brengen zal ik maar beginnen met een weerberichtje. Het is herfst! Iedereen hier trekt dan ook meteen zijn geitenwollensokken, gebreide truien en mutsen aan/op. Een beetje gek, aangezien de zon nog regelmatig doorkomt en de temperatuur nog niet onder de 20 graden is geweest. Ik blijf dan ook diehard in mijn korte broek rondlopen, en geniet nog regelmatig van een cappuccino of chai latte op het terras. Lang leve de herfst!

Maar tussen al die terrasjes door is het serious business. Ik ben druk bezig met data verzamelen, wat betekend dat ik patiënten met peesklachten en gezonde mensen onderzoek op hun peesstructuur en beweegpatroon. Ik vind het echt leuk om te doen, heel afwisselend en zowel de deelnemers en ik hebben er wat aan. Tussendoor drink ik veel goede koffie met Leanne omdat die zo heerlijk is, terwijl de footie spelers van Carlton naast ons hun ontbijt naar binnen werken. Vervolgens lekker op mijn fietsje terug, wat niet verkeerd is na een hele dag in een kamer te zitten zonder natuurlijk daglicht.

Na deze harde werkdagen is het etenstijd. Lentils, de plek waar je lekker eet en zelf mag bepalen wat je betaalt, is nog steeds minstens eens per week vaste prik. De sfeer is zo relaxed en het is een goed excuus om door de week even gezellig met een grote groep iets leuks te gaan doen. Naast het wekelijks diner heb ik vanmorgen ook hun ontbijt mogen proberen. Dat is een blijver! Zelfs alleen gaan is leuk, omdat je binnen no-time in een gezellig gesprek bent met een andere alleen-eter. Fijne traditie!

Een paar weken geleden ben ik samen met Paul op een dagtrip geweest naar Philip island, een eiland die erom bekend staat dat er een kolonie pinguïns woont. In een bus met opa en oma en wat bruingebakken backpackers uit Engeland gingen we, begeleid door een babbelende reisleider, op pad. Eerst zijn we nog gestopt in een wildpark waar we allerlei Australische diersoorten konden bekijken en vervolgens bij een mooi uitkijkpunt aan de rand van het eiland. Maar wanneer kregen we die pinguïns nou te zien?

Rond 8-en, toen de zon net onder was, was het zover. Honderden mensen op tribunes aan het strand, allemaal te wachten totdat de eerste kleine beestjes het water uit kwamen. En toen, na een tijdje zenuwachtig naar het water te hebben gestaard kwam er iets. Helaas, voordat je het beestje goed kon zien rende het alweer terug de zee in. Twee golfjes later kwam hij terug, en had wat vriendjes meegenomen. In groepjes kwamen zo de pinguïns uit het water, en zodra ze alle moed verzameld hadden renden ze over het strand richting de tribunes, om vervolgens door de duinen te klauteren op zoek naar hun thuisfront. We konden de pinguïns op de voet volgen, wat een aandoenlijk gezicht was. Eén had zoveel gegeten dat hij letterlijk dubbel zo dik was als de rest. Na een tijdje kon hij zijn vriendjes niet meer bijhouden en plofte hij, frontaal, op zijn buik. Na een paar minuten klom hij weer op twee voetjes en waggelde drie stapjes verder, waarna hij de moed weer opgaf en omviel. En zo ging het nog even door. Wat ik het meest bijzonder vond aan dit hele gebeuren was dat ze zich niks aan leken te trekken van alle mensen om hen heen. Het is bizar dat zo'n toeristische attractie gewoon nog puur natuur is, en dat de pinguïns naar die plek blijven komen, net als 100 jaar geleden. Tot zover mijn diepgaande gedachten.

In the meantime… heb ik een baantje gevonden! En wel als frietbakster. Eigenlijk is het een kip-aan-spit zaak die ook burgers, salade en friet verkopen. Maar ze hebben me een plekje gegeven achter de frituur en ik nu al heb een sterke ambitie om te promoveren naar burgerbakker. Als eerste frietbakster wordt ik aangesproken met sweety, love, honey, of beautiful, en wanneer ik de friet in de bak gooi zeggen ze, ‘beautiful’! Of ‘that’s it!’. Wat wil ik nog meer!?

De komende tijd zal ik eindelijk wat meer van Australië gaan zien, want Rick komt op bezoek! Een goed excuus om er even tussenuit te gaan. Komend weekend Sydney, het weekend daarna de Great Ocean Road, en het weekend daarna Alice springs, met de befaamde Uluru rots. Kortom, genoeg verhalen en avonturen voor een volgende blog, tot dan!